5. Vlaanderen benut zijn bevoegdheden ten volle, moderniseert ze en breidt ze uit, en vermindert de ‘transfers’.

De afgelopen jaren is Vlaanderen bezig geweest de bevoegdheden, die het door de jongste staatshervorming heeft bijgekregen, vorm te geven. Maar hier kunnen nog grote stappen vooruit worden gezet. Vlaanderen dient zijn bevoegdheden ten volle zelf te benutten en mag daarbij gerust de grenzen aftasten van wat volgens de grondwet mogelijk is. Vlaanderen gebruikt die nieuwe bevoegdheden ook om het beleid te stroomlijnen en moderniseren.

Maar we weten dat de Belgische constructie een hinderpaal vormt voor een veel performanter Vlaams beleid. Er blijven op alle domeinen te veel restbevoegdheden over bij de federale overheid, zodat Vlaanderen steeds op grenzen botst om een coherent beleid te voeren. De zogenaamde Copernicaanse omwenteling is nog maar halfweg. Om écht een grondig beleid te kunnen voeren dat tegemoetkomt aan de noden van deze eeuw dient dit land minstens naar een confederaal systeem omgevormd te worden met maximale en vooral ook exclusieve bevoegdheden voor Vlaanderen en dit op zowat alle beleidsdomeinen.

In een confederaal België zijn Vlaanderen en Wallonië volledig verantwoordelijk voor de eigen uitgaven en de eigen inkomsten, zowel fiscaal als wat betreft de sociale zekerheid. Daarnaast hebben de deelstaten alle bevoegdheden en instrumenten om onder eigen verantwoordelijkheid een economisch beleid te voeren dat op hun maat gesneden is en aan hun inzichten beantwoordt.

Jaarlijks subsidieert de Vlaamse belastingbetaler de Waalse sociale zekerheid met ettelijke miljarden. Wanneer Vlaanderen en Wallonië verantwoordelijk zijn voor hun eigen sociale zekerheid, valt deze transfer weg. Een beperkte begroting van een confederale staat, enkel bedoeld om de beperkte overgebleven bevoegdheden te financieren, doet alle oneerlijke en ondoorzichtige transfers opdrogen.