Kunnen wegenwerken niet beter op elkaar worden afgestemd?

Wat een politicus soms in zijn mailbox of op z’n Facebook-pagina binnenkrijgt, daarvan zal ik u de ergste details besparen. Maar vaak gebruiken burgers deze kanalen om – terecht – iets op te merken of aan te klagen. Dat kan uiteraard ook via de meldingskaart van de Stad Antwerpen (https://www.antwerpen.be/nl/info/52d5052639d8a6ec798b4b42/meldingskaart-...), maar evengoed neem ik alle rechtstreekse meldingen van onze burgers ernstig: ik vraag informatie op, ik antwoord, ik verwijs door.

Onlangs ontving ik twee gelijklopende klachten, met name over het opbreken van pas heraangelegde straten. Concreet ging het om de Gramayestraat in het centrum van Antwerpen, waar bovendien Eandis na een ingreep een rommeltje achterliet, en het fietspad van de Slachthuislaan. In het eerste geval contacteerde een krant mij bovendien nog op zondagnamiddag op een moment dat het voor mij onmogelijk was om bij iemand in de stadsadministratie of bij Eandis informatie op te vragen. Maar de krant wenste zijn komkommer in de winkel te leggen, liever dan een dag te wachten op de juiste achtergrond van het hele verhaal.

Het vervolg laat zich raden: “Kunnen die werken niet beter gecoördineerd worden?” En dan ontstaat, vooral op Facebook, een vinnige discussie tussen mensen die geen van allen de volledige achtergrond van het verhaal kennen. En ja: ik begrijp de ergernis en bekommernis van al die mensen zeer goed.

Voor alle duidelijkheid: intern zijn we continue bezig met het op elkaar afstemmen van werven. Het District Antwerpen telt 1300 straten, die om de twintig jaar grondig aangepakt dienen te worden. Dat zijn dus 65 kleinere en grotere werven per jaar. En daarbij proberen we de hinder zo gelijkmatig over het grondgebied en in de tijd te spreiden.

Daarnaast zijn er zowat 4000 ‘inbreuken’ per jaar, dat zijn kleine ingrepen om bijvoorbeeld een kabelbreuk aan te pakken of een nieuwe aansluiting in orde te maken. Die kan je uiteraard niet voorzien, laat staan coördineren. U hoeft geen rekenwonder te zijn om in te zien dat onvermijdelijk ook net heraangelegde straten soms opnieuw moeten worden opengebroken. De ingreep in de Gramayestraat door Eandis betrof zo’n kabelbreuk. Iemand die zonder elektriciteit zit, kan je moeilijk vragen om enkele jaren geduld te oefenen ‘omdat de straat nu net heraangelegd was en dus niet kan worden opengebroken’. Elektriciens zijn bovendien niet noodzakelijk ook ervaren stratenmakers, dus kan het zijn dat de straat er na de ingreep en in afwachting van de definitieve herstelling er even minder fraai bijligt. Bovendien zijn alle aannemers momenteel overbezet met de grotere werven, en dan valt een dergelijk kleiner klusje al eens even door de mazen van het net. En had Eandis deze werf niet proper moeten achterlaten? Uiteraard wel, en zij worden hierop aangesproken.

De heraanleg van het fietspad van de Slachthuislaan is een ander verhaal. Dit ging gepaard met een renovatie van de riolen, maar door een week met hevige regenval kon de werf niet zoals gepland vlak voor het bouwverlof worden afgewerkt. Noodgedwongen én veiligheidshalve werd het fietspad dan toch maar afgewerkt en opengesteld. En ja: na het bouwverlof diende een stuk van de verharding opnieuw te worden opengebroken. Onvermijdelijk, maar wel vooraf grondig overdacht. De eerste week van september zullen alle stukken daar terug hersteld zijn in roodbruine asfalt.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat we wel degelijk zo goed mogelijk alle ingrepen in wegen en fietspaden proberen te coördineren, dat we niet alles kunnen voorzien, maar dat we telkens in overleg met Stad, District, aannemers en nutsbedrijven gaan voor een goede, snelle en veilige oplossing. Bedankt voor uw begrip!